Στην Παλαιολιθική Εποχή η Κέρκυρα ήταν ενωμένη με την Ηπειρωτική Ελλάδα.

Την Νεολιθική Εποχή, όταν τελείωσε η Παγετώδης Περίοδος (περίπου 10.000 π.Χ.), ανέβηκε η στάθμη της θάλασσας και έτσι αποκόπηκε το νησί από τη στεριά. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές έδειξαν ότι το νησί κατοικούνταν ήδη από την Παλαιολιθική Εποχή ( σπήλαιο στη Γράβα Γαρδικιού), την Νεολιθική Εποχή (Σιδάρι), και στην Εποχή του Χαλκού (Σιδάρι, Κεφάλι, Αφιώνας, Έρμονες). Στην Κέρκυρα δεν έχουν διαπιστωθεί λείψανα από την Μυκηναϊκή Περίοδο, και έτσι δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι η Κέρκυρα είναι το Ομηρικό νησί των Φαιάκων. Οι νεότερες έρευνες τοποθετούν το παλάτι του βασιλιά Αλκινόου στη δυτική ακτή του νησιού, στην περιοχή της Παλαιοκαστρίτσας ή του Αφιώνα. Ή, αντιθέτως, το παλάτι ίσως να ήταν στη χερσόνησο του Κανονιού, όπου αργότερα ανεγέρθηκε η αρχαία πόλη.